Célestin Freinet (1896-1966) was een dorpsonderwijzer in het zuiden van Frankrijk. Hij merkte dat de kinderen in zijn klas niet erg gemotiveerd waren. Daarom probeerde hij om zijn leerlingen plezier te laten beleven aan samen leven, leren en werken. Hij bedacht een heel aantal manieren om kinderen mét zin te laten leren: de freinettechnieken.

Freinettechnieken zijn een geheel aan organisatievormen, maar vormen ook afspraken over klas en school. Hij ontwikkelde zo een onderwijsidee met eigen accenten en principes die ook vandaag nog brandend actueel en waardevol zijn – kijk maar naar de toenemende groei van het freinetonderwijs.

Zijn ideeën en bevindingen deelde hij met zijn collega’s. Ook de leerlingen deelden hun bevindingen met elkaar. Kinderen kunnen immers veel van elkaar leren.

Als kinderen (en ouders) nauw betrokken zijn bij de dingen waar ze over leren, dan ontstaat er een spontaner leerproces. Het verloop staat vooraf niet vast, het doel wel. Dat is de essentie van de natuurlijke methode. Er zit een duidelijk gestructureerd leerverloop in, maar de precieze inhoud is vooraf niet bepaald.

Célestin Freinet slaagt er ook vandaag in om ons met diezelfde principes, hedendaags ingekleed, doorleefd en sterk onderwijs te bieden. Kinderen komen daarom ook met 'goesting' naar school.